Onlangs moest de kantonrechter in Almere zich uitlaten over het ontslag op staande voet van een werknemer die zich onder invloed van een psychische stoornis ernstig had misdragen.

De feiten

De werknemer had aan meerdere collega’s (en later ook aan de advocaat van de werkgever) bedreigende berichten gestuurd waarin hij zijn collega’s voor een hoop lelijks uitmaakte.
Ook heeft de werknemer (hij was wegens arbeidsongeschiktheid thuis) zich twee keer dreigend opgesteld op de werklocatie. De tweede keer heeft hij tegen een glasplaat in het kantoor van zijn teamleider geslagen waarbij hij riep “ doe de deur open”. De werknemer heeft vervolgens geprobeerd de teamleider van de trap te duwen. Diezelfde dag is de werknemer op staande voet ontslagen en drie dagen later is hij opgenomen op een gesloten afdeling van een GGZ-instelling.

Vast stond dat (al) het gedrag van de werknemer werd veroorzaakt door een psychische stoornis, als gevolg waarvan hij arbeidsongeschikt was. De behandelend psychiater had verklaard dat de werknemer ten tijde van zijn misdragingen in een manische toestand verkeerde en leed aan een bipolaire stoornis.

De uitspraak van de kantonrechter

De kantonrechter overwoog bij uitspraak van 18 april van dit jaar niet heel verrassend dat het gedrag van de werknemer op zich een dringende reden voor een ontslag op staande voet opleverde. Arbeidsongeschiktheid staat niet aan een ontslag op staande voet in de weg.

Vervolgens was de vraag welke gevolg er moest worden verbonden aan het feit dat de werknemer had gehandeld onder invloed van een psychische stoornis. Volgens de kantonrechter maakte dat het gedrag van de werknemer niet verwijtbaar. Maar strandt daarmee ook het ontslag op staande voet? Volgens de kantonrechter niet, onder verwijzing naar rechtspraak waarin is uitgemaakt dat verwijtbaarheid wel een belangrijk gezichtspunt is bij de beoordeling of sprake is van een dringende reden, maar daarvoor niet vereist is. Volgens deze rechtspraak is alleen in uitzonderlijke gevallen ruimte voor een ontslag op staande voet als er geen sprake is van verwijtbaarheid van de werknemer. Zo’n geval deed zich volgens de kantonrechter hier voor. In de woorden van de kantonrechter: “Ook al wist verzoeker door zijn manische dan wel psychotische symptomen niet of nauwelijks wat hij deed, de impact van zijn handelen is zodanig dat van verweerster niet kan worden verwacht dat zij verzoekster nog langer in dienst houdt.”

Wel transitievergoeding en WW

Dat de werknemer geen verwijt valt te maken, is niet betekenisloos. Hij heeft daardoor namelijk wel recht op de wettelijke transitievergoeding en is geen schadevergoeding aan de werkgever verschuldigd. Voorts zal de werknemer aanspraak kunnen maken op een WW-uitkering.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Erik Lichtenveldt (telefoonnummer: 010-7504475 of el@thladvocaten.nl).