Inleiding

In mijn bijdrage van 24 juli 2013 heb ik stil gestaan bij de arbeidsrechtelijke gevolgen van het ondergaan van een cosmetische ingreep. Uitgangspunt in de rechtspraak sindsdien is dat de werknemer voor het ondergaan van die ingreep vrije dagen dient op te nemen. Verder wordt de normaal te verwachten arbeidsongeschiktheid als gevolg van de ingreep (denk aan niet kunnen werken tijdens herstel) geacht opzettelijk te zijn veroorzaakt, wat meebrengt dat de werknemer geen recht heeft op doorbetaling van loon. Ongewilde complicaties komen niet voor rekening van de werknemer. Doen die zich voor, dan is geen sprake van opzettelijk veroorzaakte ziekte en is dus sprake van een loonbetalingsplicht van de werkgever.

Uitspraak kantonrechter Rotterdam

De kantonrechter in Rotterdam moest zich in een recente uitspraak uitlaten over een werkneemster die arbeidsongeschikt was geraakt als gevolg van een medische ingreep. Het ging om een borstverkleiningsoperatie in Turkije. De werkneemster in kwestie had al langer medische klachten (nek- en rugpijn) en was door haar huisarts verwezen naar een plastisch chirurg. De werkneemster had de situatie en de voorgenomen operatie ook met de bedrijfsarts besproken, die haar adviseerde zich gedurende de behadeling ziek te melden. De werkneemster liet zich behandelen en werd na en als gevolg van de behandeling arbeidsongeschikt. De werkgever stelde zich op het standpunt dat de ingreep niet medisch noodzakelijk (cosmetisch) was en bovendien niet in Nederland vergoed zou worden in verband met een te hoog BMI van de werknemer. Door de ingreep toch te laten uitvoeren, zou de werkneemster de arbeidsongeschiktheid na de behandeling opzettelijk hebben veroorzaakt.

De kantonrechter gaat niet in het standpunt van de werkgever mee en overweegt daartoe dat volgens de bedoeling van de wetgever van opzet alleen sprake is als de werknemer willens en wetens ziekte heeft veroorzaakt met het oogmerk om arbeidsongeschiktheid teweeg te brengen en zo ziekengeld te incasseren. Van opzet in deze zin was geen sprake. Er was immers sprake van klachten die de werkneemster met de behandeling en met instemming van de bedrijfsarts hoopte te verhelpen en daarmee voldoende medische (en niet alleen cosmetische) aanleiding om de ingreep te ondergaan. Anders gezegd; het doel van de ingreep was niet om ziek te worden maar om klachten te verminderen. De kantonrechter overweegt verder dat voor de vraag of sprake is van opzet niet van doorslaggevende betekenis is of de verzekeraar de ingreep vergoedt. Hetzelfde geldt voor de vraag of de ingreep verantwoord kan worden uitgevoerd, nu dat ter beoordeling is van de behandelend arts en niet van de werkgever.

Overigens

Uit de uitspraak volgt dat de ondergane behandeling niet onomstreden was. Volgens de kantonrechter levert dat op zich geen opzet op, wat logisch voorkomt. Ik kan mij echter voorstellen dat er een kantelpunt is. Als een werknemer kiest voor een niet strikt noodzakelijke behandeling die volgens de heersende leer in de medische wetenschap onverantwoord is en (zeer) waarschijnlijk leidt tot arbeidsongeschiktheid, zou de uitkomst wel eens anders kunnen uitvallen. De werknemer neemt dan een groot risico op arbeidsongeschiktheid. In de rechtspraak is opzet, in de zin van het nemen van een onverantwoord risico, in ieder geval ook aangenomen bij het gaan rijden met een forse slok op. Die situatie is natuurlijk wel sprekender dan het ondergaan van een risicovolle medische behandeling.  

Voor meer informatie over dit onderwerp of advies kunt u contact opnemen met Erik Lichtenveldt (telefoonnummer: 010-7504475 of el@thladvocaten.nl).